ప్రేమ - ఆకాశమంత.

లక్ష్మీ భవాని కంభంపాటి గారి ఆలోచనా సరళికి నా పెన్సిల్ చిత్రం జత చేస్తే ..

  

ఆ ప్రేమ ఆకాశమంత :

.

నా ప్రేమ - నీటి చుక్కలో పుడితే సముద్రమంత పెద్దదవుతుంది
పువ్వు రేకులో పుడితే తోటంత సుందరమవుతుంది
చిరునవ్వులో పుడితే వెన్నెలంత ఆనందమవుతుంది.

నేనే కనుక - నీకు దూరమయితే ...

నా ప్రేమ - ఆకాశమంత విశాలమవుతుంది
వేల కళ్ళతో నిన్ను చూస్తూనే ఉంటుంది...

.

" ప్రేమ ...! " ...

అనుభూతికి సులభంగా అందేదే ...
అయినా ప్రేమను నిర్వచించడం కష్టమే ...

.

మనం పాడుకునే పాటల్లో ...పద్యాల్లో ...గీసే చిత్రాల్లో .... దేవాలయాలలోని అనేక శిల్పాల్లో ...

' ప్రేమే ' ప్రకటితమవుతోంది .
కేంద్ర బిందువుగా ఉంటోంది .

.

ఇంత ప్రయత్నం జరుగుతున్నా ...
మానవుడి జీవితంలో నిజానికి ' ప్రేమకు ' మాత్రం చోటు ఉండడం లేదు .

.

అంతర్లీనంగా ...ప్రేమ మనిషిలోనే దాగి ఉంది .

ప్రేమను ఎలా సృష్టించాలి ...? అన్నది కాదు ప్రశ్న .
దానికి కప్పబడి ఉన్న ముసుగును ఎలా తొలగించాలి అని ఆలోచించడం మనం చేయాల్సిన పని ...!!

నేను - నాది ... అంటున్నంతవరకు ప్రేమ ఉద్భవించడం కష్టం.
వ్యక్తిత్వం మాయమైనప్పుడు మాత్రమే " ప్రేమ జననం సంభవం "

(లక్ష్మీ భవాని కంభంపాటి గారికి ధన్యవాదాలు)

.