శ్రీ Pvr Murty గారి చిత్రానికి నా కవిత.
మూర్తి గారూ ధన్యవాదాలండీ 🙏
దేవత ప్రత్యక్షమయే కాలాన
వాలిపోయే నా కనురెప్పలుతెరచి సూటిగా తనని చూడాలి
తడబడుతూ పాలిపోయిన నా పెదవులు తనని చూసి
చిరునవ్వున విచ్చుకోవాలి
నా చుట్టూ ఉన్న నిశ్శబ్దపు గీతల మీదుగా
గుప్పిలి మూసుకోనున్న
గుప్పెడు గుండె సవ్వడి
తను ఆలకించాలి
గొంతు పెగిలి రాని నా ఆహ్వానం
మన్నించి తాను వస్తే
తన ఆహ్వానానికి స్వాగతం పలికి
నా నుంచి నేనే
తనతో ప్రయాణం చేయాలి
వణికిపోయే నా చేతులకి
ఓ ఆసరా ఊతమిచ్చి
ఇక పదపదమంటూ
చివరి తెరని నా కనులపై వేసి
మౌనంగా తన వెంట
తోడ్కొని పోయే నా నేస్తం
రానే వచ్చిననాడు
ఆనాడు..
సాగిపోయే ఆ కాలంలో
తనతో నేను కలిసిపోయి
నా కాలం, నా గమనం
ఆగిపోయినదని
గమనించిననాడు
కాల ప్రవాహంలో
కనుమరుగైన శిలాఫలకమై పోతాను.
కలవల గిరిజారాణి.
ఇదివరలో భావుకలో వ్రాసిన కవిత ఇది.