నా ఈ pencil చిత్రానికి శ్రీమతి ఉమాదేవి ప్రసాదరావు జంధ్యాల గారి కవిత
వెన్నెలంత మింగేస్తూ భూతమొకటి నవ్వినట్లు
ఊపిరాడ నీయకుండ గొంతెవరో నొక్కినట్లు
మెదడులోని నరాలన్ని చిక్కులుపడి పోయినట్లు
గతమంతా బొంగరమై లోలోపల తిరిగినట్లు
ఛిద్రమైన ముఖచిత్రం బహుమతిగా ఇచ్చినట్లు
టిక్ టిక్ మని గడియారం దుందుభిలా మ్రోగినట్లు
చస్తేనే మంచిదంటు బుజంతట్టి చెప్పినట్లు
నిస్సత్తువ నిలువెల్లా ఆవరించి కూల్చినట్లు
దేనిపైన ధ్యాసలేక ఉత్సాహం ఉడిగినట్లు
తనకుతాను బరువై మ్రోడులాగ మిగిలినట్లు
లోకమంత ఒక్కటై తననే వెలివేసినట్లు
పనికిరాని వస్తువంటు దేవుడు పారేసినట్లు
ముగింపు చిరిగిన కథలా జీవితమే మారినట్లు
ఆలోచన దొంతరలను మీదకెవరొ తోసినట్లు
ఆగంతకులెవరో హంతకులై వచ్చినట్లు
అంతుపట్టలేనివ్యాధి అణువణువున చేరినట్లు
------ ఇంకా ----- ఇంకా -----
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి